And that heaven is overrated...

Tell me did you sail across the sun
Did you make it to the milky way to see the lights all faded
And that heaven is overrated...

-Train, Drops of jupiter (2001)

In het refrein van dit liedje vraagt de zanger zich, volgens mij, af of the 'you' alles heeft geprobeerd, alles heeft gezien en uiteindelijk heeft besloten dat het niet is of 'overrated'. Zo zijn er nogal wat dingen waarvan beweerd wordt dat je die eens gedaan zou moeten hebben. Een tweetal dingen die ik alvast kan afstrepen, en die ook meteen van een ieders lijstje gehaald kunnen worden, staan hieronder.

Ik heb nooit echt begrepen waarom hele volkstammen (zoals Oldebroekers en Elburgers) Strijkert IJs als een soort van hemelse versnapering beschouwen. Zelf ben ik een groot fan van ijs in verschillende vormen en smaken, maar het alom geprezen ijs van Strijkert brengt mij minder vreugde dan het ijs bij de gemiddelde Italiaanse ijssalon. Toch heb ik hier menigmaal een ijsco gekocht, maar overtuigd ben ik nooit. Vooral de naturel smaak met een vleugje vanille is een rare ervaring. Het smaakt naar een vreemde melkachtige substantie. Dat is het geheim van Strijkert...melk. Als ik dat had gewild dan had ik wel een pak melk ingevroren en dat opgegeten. Ja toch niet dan! Menigmaal kwam bij mij dit liedje van one-hit-wonder Train in gedachten en mompelde ik zacht: 'and that Strijkert IJs is overrated...'

Sinds een aantal maanden woon ik in de mooiste stad van Nederland en daar komt een soortgelijk fenomeen voor: Broodje Mario. Hier schijnen ze de lekkerste broodjes te hebben met allerlei soorten beleg. Van vlees tot gezond tot vegetarisch. Onlangs heb ik mijn laatste 3 euro besteed aan een vegetarisch Broodje Mario, want ik was benieuwd naar de smaaksensatie. Daarnaast moest ik nog de hele binnenstad doorkruizen te voet en had mooi de tijd om al lopend dit buitenlandse geheim van de Domstad te proberen. Dus ik stiefel op zo'n Italiaan af en vraag, in mijn beste Nederlands, of ik alstublieft een broodje mag. De vegetarische graag. Na de gebruikelijke handeling van geld overhandigen en het in ontvangst nemen van het gekochte waar kon ik eindelijk beginnen met het verorberen van het Broodje Mario. Terwijl mijn tanden zich door het broodje, tomaat, soort van sla en kaas heen werkten, merkte ik dat de verwachte streling van de tong uitbleef. Het is gewoon een (Italiaans) broodje kaas met sla en tomaat!! OMG WTF! Ik voelde me verraden en had duidelijk een kat in de zak gekocht. Wederom dacht ik aan het liedje van Train en zong: 'and that a Broodje Mario is overrated...'

Confessions of a not so dangerous mind

Soms zijn er van die dingen waar je ontzettend van kan genieten of waar je erg blij van wordt. Dit is een uitspraak die Captain Obvious zondermeer gedaan zou kunnen hebben. Om het iets minder algemeen te maken voeg ik eraan toe dat het gaat om dingen waar je van denkt dat eigenlijk alléén jij er blij van kan worden en dat je vrienden het hoogstwaarschijnlijk curieus vinden dat je daarvan kan genieten.

Pas ben ik er proefondervindelijk achter gekomen dat mijn verwachtingen ten aanzien van de mensen om mij heen niet geheel ongegerond waren. Bij mij gaat het om een tweetal liedjes waar ik elke keer óf blij van wordt en ga dansen óf gewoon erg van kan genieten. Respectievelijk gaat het hier om I'm still standin' van Eton John en Private Dancer van Tina Turner. Wat! Wie!? Ik hoor je denken en de reactie van mijn vrienden was niet anders. Toch zou ik mij graag nader verklaren.

Ik heb helemaal niets met Elton John, maar dit nummer uit 1983 vind ik wel te gek. Goed tempo, lekkere melodie. Op deze plaatje kan ik de hele nacht wel dansen! Daarnaast is de tekst goed te gebruiken op dagen dat alles verkeerd gaat en alles tegen zit, want uiteindelijk kan je toch die middelvinger opsteken naar de wereld en relativerend concluderen: I'm still standing....yeah yeah yeah!
Luister en geniet stiekem: http://www.youtube.com/watch?v=6lK-0wfHutk

Dan Anna Mae Bullock a.k.a. Tina Turner. Al vijfentwintig jaar timmert ze, niet onverdienstelijk, aan de weg als soloartiest. Daarvoor was ze natuurlijk bekend van het duo Ike & Tina Turner, maar door problemen zoals huiselijk geweld is hier een punt achter gezet. Toch vind ik het ongeloofwaardig dat een, toch wel, militante despoot als Tina met benen waar Sven Kramer jaloers op is slachtoffer zou zijn van huiselijk geweld. Enfin, vele hits heeft ze gehad, maar zo goed als dit nummer, dat de doorbraak van haar solocarrière betekende, zijn ze niet meer geweest. Wederom een nummer uit de jaren '80 dat mijn hart raakt. 1984 was het jaar dat het album, met de gelijknamige hitsingle, Private Dancer uitkwam. Door verplichtingen elders was ik zelf niet in de mogelijkheid om op dat moment deze historische gebeurtenis bij te wonen, maar gelukkig is er nog radio. Vele malen heb ik het nummer kunnen horen en elke keer geniet ik er van. Het nummer is overigens geschreven door Dire Straits frontman Mark Knopfler. Maar wat ben ik blij dat die gast het nummer niet heeft uitgevoerd! Als die gast gaat zingen dan zakt mij de moed echt in de schoenen. Een saaie, zeurende stem met een overtuigingskracht van nul-komma-nul. Sommige gitaristen moeten gewoon niet zingen. Ik refereer graag naar eedere blogs over John 'mag-ik-alsjeblieft-slapen-want-ik-verveel-me-dood' Mayer. Mark Knopfler had het dus goed door bij dit nummer en liet het zingen over aan Tina Turner. Wat ik mooi vind aan dit nummer is eerst de rustige opbouw met de wat timide zang en dan die gigantische uithalen zoals alleen Tina dat kan. Kippenvel! Heerlijk! Chapeau!
Kijk, luister, huil, lach en bewonder: http://www.youtube.com/watch?v=zTG2X3M6V8A