Soms zijn er van die dingen waar je ontzettend van kan genieten of waar je erg blij van wordt. Dit is een uitspraak die Captain Obvious zondermeer gedaan zou kunnen hebben. Om het iets minder algemeen te maken voeg ik eraan toe dat het gaat om dingen waar je van denkt dat eigenlijk alléén jij er blij van kan worden en dat je vrienden het hoogstwaarschijnlijk curieus vinden dat je daarvan kan genieten.
Pas ben ik er proefondervindelijk achter gekomen dat mijn verwachtingen ten aanzien van de mensen om mij heen niet geheel ongegerond waren. Bij mij gaat het om een tweetal liedjes waar ik elke keer óf blij van wordt en ga dansen óf gewoon erg van kan genieten. Respectievelijk gaat het hier om I'm still standin' van Eton John en Private Dancer van Tina Turner. Wat! Wie!? Ik hoor je denken en de reactie van mijn vrienden was niet anders. Toch zou ik mij graag nader verklaren.
Ik heb helemaal niets met Elton John, maar dit nummer uit 1983 vind ik wel te gek. Goed tempo, lekkere melodie. Op deze plaatje kan ik de hele nacht wel dansen! Daarnaast is de tekst goed te gebruiken op dagen dat alles verkeerd gaat en alles tegen zit, want uiteindelijk kan je toch die middelvinger opsteken naar de wereld en relativerend concluderen: I'm still standing....yeah yeah yeah!
Luister en geniet stiekem: http://www.youtube.com/watch?v=6lK-0wfHutk
Dan Anna Mae Bullock a.k.a. Tina Turner. Al vijfentwintig jaar timmert ze, niet onverdienstelijk, aan de weg als soloartiest. Daarvoor was ze natuurlijk bekend van het duo Ike & Tina Turner, maar door problemen zoals huiselijk geweld is hier een punt achter gezet. Toch vind ik het ongeloofwaardig dat een, toch wel, militante despoot als Tina met benen waar Sven Kramer jaloers op is slachtoffer zou zijn van huiselijk geweld. Enfin, vele hits heeft ze gehad, maar zo goed als dit nummer, dat de doorbraak van haar solocarrière betekende, zijn ze niet meer geweest. Wederom een nummer uit de jaren '80 dat mijn hart raakt. 1984 was het jaar dat het album, met de gelijknamige hitsingle, Private Dancer uitkwam. Door verplichtingen elders was ik zelf niet in de mogelijkheid om op dat moment deze historische gebeurtenis bij te wonen, maar gelukkig is er nog radio. Vele malen heb ik het nummer kunnen horen en elke keer geniet ik er van. Het nummer is overigens geschreven door Dire Straits frontman Mark Knopfler. Maar wat ben ik blij dat die gast het nummer niet heeft uitgevoerd! Als die gast gaat zingen dan zakt mij de moed echt in de schoenen. Een saaie, zeurende stem met een overtuigingskracht van nul-komma-nul. Sommige gitaristen moeten gewoon niet zingen. Ik refereer graag naar eedere blogs over John 'mag-ik-alsjeblieft-slapen-want-ik-verveel-me-dood' Mayer. Mark Knopfler had het dus goed door bij dit nummer en liet het zingen over aan Tina Turner. Wat ik mooi vind aan dit nummer is eerst de rustige opbouw met de wat timide zang en dan die gigantische uithalen zoals alleen Tina dat kan. Kippenvel! Heerlijk! Chapeau!
Kijk, luister, huil, lach en bewonder: http://www.youtube.com/watch?v=zTG2X3M6V8A
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
4 opmerkingen:
Hij is weer geweldig!"bezigheden elders" in 1984.
Toen zat je nog in de pupe!
X Pa
mijn muzikale opvoeding bestond uit elton john en dire straits.
andere gitaristen die niet kunnen zingen:
*jimmy hendrix
*slash (heb je ooit slash' snakepit wel eens geluisterd? niet te doen!)
pi-air
hahaha Egbert! Geniale grap, maar het is nog waar ook.
En Djim, het is leuk dat je t zo mooi probeert te omschrijven, maar dat je van die 2 liedjes blij word is nogsteeds gay.
Sommige gitaristen zouden inderdaad hun bek moeten houwe, aangezien ze gitaristen heten, en niet gitocalisten.
Djim, je bent me een vreemde snuiter. Mark Knofler heeft een stem zoals geen ander, en ik verdenk hem ervan een cherubim te zijn. Wat kan ik genieten van zijn solo album!
Een reactie posten