De wereld vandaag de dag is een veraderlijke bol. Met een klik op de knop kan je bijna elk plekje op aarde bekijken, met een klik op de knop kan je met iedereen overal op de wereld communiceren, een verdachte beweging en de AIVD zit je op de hielen, een verkeerde uitspraak en je mond wordt gesnoerd door deze of gene, deze of gene wordt dan op zijn beurt ook weer gecensureerd onder het mom van 'vrijheid van meningsuiting', zo is de cirkel weer rond en blijft de wereld maar draaien. De ontwikkelingen gaan zo snel, ongeveer alles is maakbaar en niets is meer wat het lijkt. Een telefoon is niet alleen een telefoon, maar ook een GPS/computer/muziek/foto/video/multimedia unit. Computerspelletjes en films zijn zo goed gemaakt dat ze bijna niet van de werkelijkheid te onderscheiden zijn. Zelfs de mens is maakbaar in allerlei maten en soorten, vrouwen kunnen mannen zijn, vice versa en alles wat daartussen ligt en dan zijn daarnaast nog allerlei kleinere (of grotere) aanpassingen mogelijk. Zoals de Kinks zongen in 'Lola': Its a mixed up muddled up shook up world.
Zo kom ik, na deze ietwat lange inleiding en via mijn oneindige associatieweb, bij mijn eerste deceptie (in het nummer van de Kinks gaat het namelijk over een 'Lola', ....and she tastes just like Coca Cola. C-O-L-A, Cola. Klik hier voor de music video) Cola. Als ik dorst heb en naar drinken verlang is dat meestal naar een lekker glas, of blikje, koude Cola van bovengenoemd merk. Bij het aanschouwen van een dergelijk glas met de welbekende zwarte substantie begint het belletje van Pavlov te rinkelen en stelt mijn lichaam en geest zich in om verkwikt te worden met heerlijke dorstlessende cola. Wat een teleurstelling is het dan als het cola is van elk willekeurig ander merk. Niet te doen!! Datgene waar je op gehoopt had blijkt een veel slechtere variant ervan te zijn en de deceptie is compleet. Jakkes!
De andere deceptie heeft niet met drinken te maken, maar met, het andere wat wel vaak in één adem wordt genoemd, eten. Gisteren bezocht ik een gewaardeerde goede vriend van mij en terwijl wij zo op de bank wat aan het keuvelen waren onder het genot van een natje werd door zijn vrouw (inderdaad Sherlock, het gaat dus over één van mijn getrouwde vrienden) een aantal eetbare dingen op tafel neergezet. Naast de paprika chips stond een bakje met allemaal kleine gekleurde balletjes (ja Lucille, ook groene). Dus ik neem een flinke hand, want ik houd er nooit zo van om vaker dan nodig uit de bank te komen om eten te pakken. Terwijl eten wel één van mijn lievelingsbezigheden is, dus in mijn onderbewuste had ik de ideale oplossing al bedacht: allihop, een flinke hand vol M&M's. Althans, dat dacht ik! Trapte ik daar even in zeg! Het waren namelijk namaak M&M's en wederom reageerde mijn lichaam en geest hier op alsof ik gebeten werd door de hond van Pavlov. Teleurstelling allom en mijn gewaardeerde vriend lachtte mij hoofdschuddend toe: Muha, Muha!
Net zoals de kwaadaardige Decepticons in de tekenfilmserie 'Transformers' een royal pain in the ass zijn voor de Autobots, zo zijn slechte eet- en drinkbare replica's een ziekte voor deze wereld en moeten dan ook nodig bestreden worden. Dus: Autobots, let's roll!!
-Optimus Prime
donderdag 29 januari 2009
maandag 19 januari 2009
Little miss sunshine, Rihanna, where you at?
Sinds een aantal maanden werk ik als barmedewerker bij een poppodium in Amsterdam. Het draagt de naam, die onlosmakelijk verbonden is met de sponsor, Heineken Music Hall. Nu mag dit pretentieus klinken, maar met een capaciteit van 5500 treden hier niet de minste artiesten op. Legendes als Bob Dylan en Chuck Berry hebben hier al de bühne betreden en hun kunsten vertoond.
Soms zijn er ook wat minder geweldige artiesten zoals Chris Brown die hier uitverkochte concerten geven. Dit was gisteren het geval. Deze jonge, frisse, nieuwe RnB artiest mag dan niet de mooiste muziek maken, maar zijn show is echt te gek: goed decor, vuurwerk en dansers die overal vandaan komen en met onuitputtelijke energie over het podium vliegen. Je kan het bestempelen als compensatie van de muziek, maar een ieder zal in alle eerlijkheid moeten toegeven dat de show goed in elkaar zit.
Halverwege de show ging hij naar het midden van de zaal om daar op een hangend, bewegend podium zijn 'ding' te doen. Maar om hier te komen moest hij buiten de zaal om door de hal (officieel heet het 'Foyer', maar dat vond ik iets te gay om dat zo hier te noemen) naar de achterkant van de zaal. Alles werd hier afgezet en overal was beveiliging aanwezig. Het toeval (wat is toeval, ik geloof er eigenlijk niet in en ik denk dat dit voorbestemd was) wilde dat ik aan het werk was achter de bar waar hij langs zou lopen. Vol spanning wachten wij af totdat hij met zijn gespierde danshomies zou langslopen.
Tijdens dit moment bedacht ik me weer wat ook al weer wél leuk was aan Chris Brown, namelijk zijn geliefde Rihanna. Naast dat ze een paar leuke nummers de wereld heeft ingeholpen is deze Barbadiaanse ook niet het meest onaanzienlijke meis
je dat deze aardkloot bewandelt. Nu al het understatement van het jaar. Anyhow, terwijl wij wachten op een Chris Brown die met allerlei poeha en beveiliging langs komt rennen komt opeens heel rustig Rihanna langs lopen. Dit moet ik even in slow-motion vertellen.
Zoals John Lennon zei: imagine:
De bar waarachter ik stond is iets van twintig meter lang en we stonden met 7 mensen te 'limen' (het nieuwe woord voor 'chillen', overgevlogen van, hoe kan het ook anders, de Carribische eilanden. En waar ligt Barbados? Inderdaad! De cirkel is weer rond en de rode draad is gevonden. Credits voor Jesse Varwijk die een aantal maanden op dit eiland heeft doorgebracht als zendeling en mij heeft ingelicht over dit nieuwe werkwoord). Rihanna komt dus langs lopen en meteen moest ik een klinker kopen en wel de 'O' om te gebruiken in: O MY GOSH! Ik hang een beetje half op de biertap en terwijl ze mijn richting op komt lopen kijk ik haar met een How you doin'? glimlach aan. Ze glimlacht terug en kijkt weer voor zich. Het was een beetje zo'n moment waar je, nadat je zo'n kort, maar ó-zo intens, oog/lach-contact hebt, eigenlijk iets moet zeggen. Dit deed ik niet omdat ik in mijn professie als barman mensen niet mag benaderen uit persoonlijk belang en daarnaast ben ik natuurlijk wars van elk groupie gedrag. (Behalve dan die ene keer in België bij de Zweedse band I'm From Barcelona, daar heb ik met Remko handtekeningen gevraagd van bijna alle bandleden en dat zijn er minstens twintig. Ik ging duidelijk buiten mijn boekje hier.) Toch dacht Rihanna hier anders over, want na het glimlach moment, toen ze recht voor me langs de bar liep, keek ze weer opzij en sprak het legendarische woord 'hey' uit..................Wohpang! In mijn hoofd schreeuwde de tekenfilm versie van mij (referentie: Lizzy Mcguire) het uit: OMG! WTH! Flippin' Rihanna zei 'hey'!!! En ik dacht: zeg iets als hetzelfde maar dan cooler. Dus ik zei: 'hey?? That you say to your little friends missy!'. Natuurlijk zei ik dat niet! Het was wel hilarisch geweest, maar in werkelijkheid bleef ik net als Foreigner 'Cold as ice' en beantwoorde haar groet met, wederom, een glimlach. Als vanzelfsprekend hield ik het niet meer toen zij weg was en moest ik mijn glorieuze moment bezegelen met een victory dance. Wat een mooi moment...*zucht*
locatie: Utrecht - Ondiep
weer: regen - regen
muziek: Rihanna - Umbrella
Soms zijn er ook wat minder geweldige artiesten zoals Chris Brown die hier uitverkochte concerten geven. Dit was gisteren het geval. Deze jonge, frisse, nieuwe RnB artiest mag dan niet de mooiste muziek maken, maar zijn show is echt te gek: goed decor, vuurwerk en dansers die overal vandaan komen en met onuitputtelijke energie over het podium vliegen. Je kan het bestempelen als compensatie van de muziek, maar een ieder zal in alle eerlijkheid moeten toegeven dat de show goed in elkaar zit.
Halverwege de show ging hij naar het midden van de zaal om daar op een hangend, bewegend podium zijn 'ding' te doen. Maar om hier te komen moest hij buiten de zaal om door de hal (officieel heet het 'Foyer', maar dat vond ik iets te gay om dat zo hier te noemen) naar de achterkant van de zaal. Alles werd hier afgezet en overal was beveiliging aanwezig. Het toeval (wat is toeval, ik geloof er eigenlijk niet in en ik denk dat dit voorbestemd was) wilde dat ik aan het werk was achter de bar waar hij langs zou lopen. Vol spanning wachten wij af totdat hij met zijn gespierde danshomies zou langslopen.
Tijdens dit moment bedacht ik me weer wat ook al weer wél leuk was aan Chris Brown, namelijk zijn geliefde Rihanna. Naast dat ze een paar leuke nummers de wereld heeft ingeholpen is deze Barbadiaanse ook niet het meest onaanzienlijke meis
je dat deze aardkloot bewandelt. Nu al het understatement van het jaar. Anyhow, terwijl wij wachten op een Chris Brown die met allerlei poeha en beveiliging langs komt rennen komt opeens heel rustig Rihanna langs lopen. Dit moet ik even in slow-motion vertellen.Zoals John Lennon zei: imagine:
De bar waarachter ik stond is iets van twintig meter lang en we stonden met 7 mensen te 'limen' (het nieuwe woord voor 'chillen', overgevlogen van, hoe kan het ook anders, de Carribische eilanden. En waar ligt Barbados? Inderdaad! De cirkel is weer rond en de rode draad is gevonden. Credits voor Jesse Varwijk die een aantal maanden op dit eiland heeft doorgebracht als zendeling en mij heeft ingelicht over dit nieuwe werkwoord). Rihanna komt dus langs lopen en meteen moest ik een klinker kopen en wel de 'O' om te gebruiken in: O MY GOSH! Ik hang een beetje half op de biertap en terwijl ze mijn richting op komt lopen kijk ik haar met een How you doin'? glimlach aan. Ze glimlacht terug en kijkt weer voor zich. Het was een beetje zo'n moment waar je, nadat je zo'n kort, maar ó-zo intens, oog/lach-contact hebt, eigenlijk iets moet zeggen. Dit deed ik niet omdat ik in mijn professie als barman mensen niet mag benaderen uit persoonlijk belang en daarnaast ben ik natuurlijk wars van elk groupie gedrag. (Behalve dan die ene keer in België bij de Zweedse band I'm From Barcelona, daar heb ik met Remko handtekeningen gevraagd van bijna alle bandleden en dat zijn er minstens twintig. Ik ging duidelijk buiten mijn boekje hier.) Toch dacht Rihanna hier anders over, want na het glimlach moment, toen ze recht voor me langs de bar liep, keek ze weer opzij en sprak het legendarische woord 'hey' uit..................Wohpang! In mijn hoofd schreeuwde de tekenfilm versie van mij (referentie: Lizzy Mcguire) het uit: OMG! WTH! Flippin' Rihanna zei 'hey'!!! En ik dacht: zeg iets als hetzelfde maar dan cooler. Dus ik zei: 'hey?? That you say to your little friends missy!'. Natuurlijk zei ik dat niet! Het was wel hilarisch geweest, maar in werkelijkheid bleef ik net als Foreigner 'Cold as ice' en beantwoorde haar groet met, wederom, een glimlach. Als vanzelfsprekend hield ik het niet meer toen zij weg was en moest ik mijn glorieuze moment bezegelen met een victory dance. Wat een mooi moment...*zucht*
locatie: Utrecht - Ondiep
weer: regen - regen
muziek: Rihanna - Umbrella
Abonneren op:
Posts (Atom)